کدبانو

اینکه ازت دورم، ، چرا اینقدر سخته، همش به خونمون فکر میکنم، با اینکه به زودی دوباره باز کنار هم خواهیم بود،اما من طاقتم داره تموم میشه،

امروز یاد این افتاده بودم که من اشپزی برای شام رو بیشتر از اشپزی ناهار دوست داشتم و دارم،

میدونی چرا؟!

 وقتی برای ناهار اشپزی میکنم،  تو خونه نیستی، اما وقتی عصرها میرفتم اشپزخونه و شروع به اشپزی میکردم،مخصوصا وقتی لوبیا پلو درست میکردم و بوی هل و دارچین سسش بلند میشد، تو از پشت میز کارت طاقتت تموم میشد و میومدی اشپزخونه، میگفتی وااای عجب بویی راه انداختی خانووم، گاهی  در حالی که داشتم غذا رو هم میزدم ،از پشت سر بغلم میکردی و گونه ام رو میبوسیدی، منم سرم رو برمیگردوندم و میگفتم دارم برای عزیز دلم شام خوشمزه میپزم،

به مایه ی پلو ناخونک  میزدی و هی تو اشپزخونه میپلکیدی تا برنج رو دم کنم،  هی بی طاقتی میکردی که کی این پلو دم میکشه، از بوش غش کردم، و منم میگفتم یکم دیگه مونده ، و سالاد رو درست میکردم، و میز رو میچیدم،

من عاشق اشپزی وعده شامم، چون تو هم توش حضور داری، زودتر باید بریم خونه ی خودمون، دیگه طاقت ندارم،

من  عاشق اشپزی برای تو ام، من عاشق توام،

دلم برات تنگ شده، 

این بار خونه ی من دو تا عشق داره، پسرم و تووو

مردای عزیزم