فردا ،37 هفته تمام

شنبه علی برگشت! ای خدا دلم برای دو نفره بودنمون تنگ شده، برای اشپزی کردن، برای مرتب کردن خونه ام، برای انتظار اومدن علی جونم، برای باز کردن در اپارتمان و بغل کردنش، بوسیدنش، برای ناهارای دو نفره، برای چایی بعد ناهار، برای پیاده روی های دو نفره نزدیک فرودگاه.... دلم تنگته، خیلی

شاید نی نی پایان هفته ی بعد بیاد، باباش هم میاد، اما باز باید برگرده و بره! دلم میخواد بمونه، دلم میخواد سه نفری از این روزا لذت ببریم، دلم برای خونمون تنگ شده، کاش این هفته کارمون درست بشه، نی نی دنیا بیاد، بریم دنبال خونه بگردیم، کاش کاش

اینجا به من خوش میگذره، پیش مامان اینا بودن عالیه، اماااا دلم همش با علی ه

هفته ی بعد وقت معاینه دارم، باید ببینم وضعیتم برای زایمان طبیعی چجوریه، نی نی احتمالا درشت ه و دکترم نمیخواد ریسک کنه، نظر قطعی رو هفته ی بعد میده، نیاز به ارایشگاه دارم، محرم هم در راهه و نمیدونم برای ارایشگاه چی کار کنم! شاید فردا برم! شایدم نه! تا ببینم چی میشه، اپیلاسیون رو قراره مامانن برام انجام بده، شیرین خانوم که همیشه پیشش میرفتم دیگه نیست و جای دیگه روم نمیشه برم! 

مامان یه پتوی ابی خوشگگگگل برای پسرم بافته، ناز و جیگر، قربون دستای مهربونش

کالسکه و کریر هم  ماکسی کوزی خریدم، تخت و کمد موند برای مشخص شدن وضعیتمون، خدایا کارمونو زووود درست کن

برخلاف خیلی ها حاملگی برای من اصلا دیر نگذشت! باورم نمیشه دارم به روزای اخرش میرسم، پسرم تو داری میای، انگار دیروز بود که به ازمایشگاه زنگ زدم و اون خانوم ه از پشت گوشی گفت، جواب مثبته!! 10 اسفند 93، من و بابایی هر دو شوکه شدیم، و خدا رو شکر کردیم،

راستی سبای عزیزم هم بارداره، 1 ماهه اس، دوست گلم، کلی براش خوشحالم