پسر من:)

دیروز قرار بود بریم سونو گرافی، همسری تا ساعت 6 سر کلاس بود، منم ساعت 4.5 عصر، به سونوگرافی زنگ زدم تا مطمین شم معطل نمیشم و سر ساعت کارم انجام میشه، که در کمال ناباوری گفت، امروز خیلی سرمون شلوغه و نیا!!!! گفتم پس کی بیام گفت دو روز دیگه!! هرچی گفتم لااقل فردا نمیشه!؟ گفت نه!! خلاصه کلی حالم گرفته شد.

همسر که اومد بهش موضوع گفتم، اونم گفت یعنی چی?همش دارن مارو معطل میکنن و از چهارشنبه تا الان هی میگه یه روز دیگه، خوب ما که نوبت داشتیم! خلاصه باز خودش زنگ زد و خانوم منشی فرمودن فردا 8 صبح اینجا باشید!!!حالا  من هر چی گفتم فردا نمیشه! بهم گفت ، نه اصلا!!!!!! ولی به همسرم گفت میشه، جلل خالق

حالا بگذریم

امروز از 5 صبح همش بیدار میشدم و میترسیدم دیر بشه، صدقه گذاشتم ، وضو گرفتم و اماده شدیم بریم،  وقتی رسیدیم ، دیدیم یا خدا 8 نفر قبل من پشت در بسته ایستادن، خلاصه در باز شد و رفتیم تو و شکر خدا نفر 4 ام نوبتم شد، 

کلا این اقای دکتر خیلی بی احساس تشریف داره، یه مونیتور مسخره هم داره که توش نور میوفته و عملا نمیتونی درست بچه ی ماهت رو ببینی، همسرم با من اومد تو، هی به دکتر میگفتم ، اقای دکتر همه چیز خوبه، فقط میگفت بله! گفتم جنسیتش معلومه، میگفت باشه میگم! دیگه کفرم در اومده بود،

 انگار لال ه، مگه من چندبار حامله میشه، چند بار این روزا رو تجربه میکنم، خوب انگار اگه برای ادم یکم توضیح بده، دچار ایست قلبی میشه،

 لعنت به هر چی شهرستان ه، واقعا همه چیزشون با تهران فرق داره، سونوی اول رو تهران رفتم، بچه یه نقطه بود ولی همون رو برام 100 بار توضیح داد، کلی مهربون بود، درک میکرد چقدر مشتاق هستم، تازه این سونو بهترین و مجهزترین سونوی این شهره،

خلاصه بگذریم، برای بار دوم پرسیدم، جنسیتش چیه، دهن مبارک رو باز نمود و گفت پسره، عزیز دل مامان، به خونه ی ما خوش اومدی، تمام ریپورت ها نرمال بود، و شکر خدا، رشد نی نی حتی بیشتر  هم بود، چون سنش با توجه به وزنش 17 هفته و1 روز تخمین خورده بود، در حالی که من 16 هفته و 4 روزم هست، و این خیلی خوبه

ضربان قلبش 146 بود، و شکر خدا همه چیز خوب بود

خدایا سجده شکرم رو به کجا اوردم، و نمیدونم چطور ازت تشکر کنم که عزیزم رو تا این لحظه سالم رشد و نمو دادی، دوستت دارم خدا، بازم همراهمون باش